Als kind voelde ik me op een diepe manier verbonden met iets dat onzichtbaar maar op een vertrouwde manier altijd bij me was. Ik noemde het God. De geborgenheid van God was een andere geborgenheid dan die ik bij m’n familie ervaarde. En de nabijheid van God was ook anders dan de nabijheid die ik kende in het vertrouwde gezelschap van mijn zusjes of klasgenoten.
God was geen onzichtbare tweede vader die ergens ver weg in de lucht woonde en dat wat ik God noemde was voor mij ook niet degene waarover in de kerk werd verteld. God hoorde bij iets goeds in mezélf. En ook bij dat wat ik in het bos beleefde en tot me kwam als ik vol ontzag naar het eindeloos stromende water over de keien in de rivier tuurde of luisterde naar de fascinerende communicatie van een kudde schapen met hun pas geboren lammetjes.

In de loop van m’n leven kreeg God andere namen, Maar hoe ik HET ook noemde: Boeddha, Het Leven, Het Al, De Aanwezige, Ziel, Essentie, Het Wetend Veld, voor mij hoorde God bij het wezenlijk goede en ware en bij al datgene wat het leven inspireert bezielt en kracht geeft.

Dat wat ik God noemde, gloeide achter m’n borstbeen als wat ik deed, goed, juist en liefdevol was. En God’s aanwezigheid voelde ik ook als mij vanuit onverwacht hoek een helpende hand of een glas koud water werd aangereikt.

Tijdens de lente en zomer van mijn bestaan heb ik veel mensen ontmoet die mij inspireerden en welkom heetten in hun unieke leefwijze en natuurljke verbondenheid met alles wat is. Waar ter  wereld ik ook was, altijd waren er wijze mensen die bereid waren om naar mijn vragen te luisteren,  kinderen om mee te spelen en vissen, vogels of oeroude stenen van wie ik kon leren om soepeler te reageren op al de moeilijke kwesties die binnen ons aardse en menselijke bestaan zoveel conflicten en vragen oproepen.

Misschien is het net als voor mij, ook voor jou soms moeilijk om de goede woorden te vinden voor dat wat je in de loop van je leven kwijt raakt. Het verlorene wordt dan ongrijpbaar. Je weet dat je iets bent kwijtgeraakt maar niet meer wát je is onglipt.

Na een ingrijpende gebeurtenis en nare ervaring uit het gemis zich bij iedereen op een eigen manier. Bij de een als een gevoel van vervreemding of isolement of in de beleving van door mens en God verlaten te zijn. Bij de ander in razernij, heftige wraakgevoelens, ziek-zijn of in een ontroostbaar diep gevoel van rouw of apathie.
Het verlorene kan ook opkomen als een onbestemd gevoel van heimwee of in het weten dat deze wereld niet je echte thuis is.

Het genezings- of verwerkingsproces  verloopt voor een ieder weer anders. Maar of het nu gefaseerd, grillig of heftig verloopt, altijd is het vreugdevol, als je de fluistering van die stille stem binnenin hoort en weer weet, wát het is, dat je vleugels geeft, je leven zin geeft en het hart van ook die ene persoon verzacht.

Nu in mijn leven de herfst zijn intrede heeft gedaan is de tijd rijp om mijn vruchten te laten vallen. Om het goede van mijn ervaringen en wat mij is aangereikt uit te delen en door te geven.

Het is fijn nu degene te kunnen zijn die er voor jou is, die naar jouw vragen luistert en die jou weer in contact kan brengen met dat wat je inspireert en behulpzaam is. Zodat jij, net als ik, dat wat je eerder misschien als een moeilijk lot beschouwde, als gemeen en oneerlijk, beleven kan als een helpende en inspirerende kracht die je op een nieuwe wijze met het Leven, het Goede en Wezenlijke verbindt.

Lees meer over mijn pad >

Weet je welkom!
Ans Feijen.
Tel 06-13424230

Behoefte aan begeleiding? Lees meer over een behulpzaam en persoonlijk huiskamergesprek >

Zelfstandig en vrij. Ik werk als zelfstandig therapeut vrij van anderen hulpverlenende instanties of zorgverzekeraars. Ik heb dus geen achterwacht noch nachtdienst geregeld voor ernstige crisissituaties. Daarom is het belangrijk dat als je komt, je over emotionele draagkracht beschikt en zelfstandig bent.

Kosten. Ik hanteer geen vast tarief. Het honorarium voor deze therapeutische gesprekken bepalen we op basis van vertrouwen, gewoon samen.

Heb je vragen? Neem gerust contact met me op!

Laatst sprak iemand mij aan. Zij had gehoord dat binnen de meeste spirituele tradities wordt beweerd, dat iedere verandering begint bij het zien en/of loslaten van het denken. Zij vroeg zich af of dit ook voor de zweethutceremonie geldt? En als dit zo is, wat er dan voor het denken in de plaats komt?

Iemand anders wilde graag weten wat tijdens de zweethutceremonie de functie van de vier poortwachters is, die, zo wist hij wel, ieder hun eigen plaats hebben op de vier tussen-windrichtingen.

Prachtige vragen waar ik tijdens de interactieve lezing op 4 juni graag dieper met jullie op in zal gaan.

Deze lezing is bedoeld als verdieping en voorbereiding op de zweethut ceremonie die ik samen met de vuurman Jan Ros op 26 mei en 23 juni op het landgoed van IsisSofia zal geven, maar zowel de lezingen als zweethutten zijn ook ieder afzonderlijk bij te wonen.

Lees verder >

In het najaar, september 2024, starten we met een nieuwe sjamanistische training voor 13 personen, in de leeftijd van 28 jaar en ouder, die fysiek, emotioneel en geestelijk instaat zijn om dit diepe commitment met zichzelf en de andere leden van de groep aan te gaan.

Deze groepstraining bestaat uit 9 zondagen, 3 individuele sessies en met op weg naar de volgende trainingsdag, steeds een heel gerichte -speciaal voor jou – focus-taak. Voorafgaand aan de training maken we graag met ieder van jullie een persoonlijke afspraak zodat we alvast kennis met elkaar kunnen maken en we ieder ons op een goede manier kunnen voorbereiden op dit mooie nieuwe avontuur wat we samen mee gaan maken.

Lees verder >

Over de Soemerische godin Inanna 

Over mijn boek ‘Misschien’ en de link met Inanna